Eerste les sport

Samen liepen Lucas en Lyra op het sportveld,hij was gemindert in vaart. "Zo is kijken waar die jongens waren die jij nog niet hebt opgemerkt,dan maak ik het wel eens duidelijk dat ze jou met rust moeten laten"zei hij met een plagende grijns op zijn gezicht. De zon scheen harder dan hij had verwacht,dus nu had hij het nog warmer dan eerst,maar ach wat. Ze hadden het altijd warm,tenzij er iets mis was,maar dat gebeurde amper. Ze passeerde wel een aantal mensen op hun weg,maar toen hij een bal zag spurte hij daarnaar toe en begon hij daar wat trucjes mee te doen. Hij trapte de bal naar haar toe en wachte af.

De meeste van Lyra haar klas waren er al, er zaten inderdaad jongens in die haar nooit waren opgevallen. Ze waren niet lelijk, maar waren lang niet zo knap als Lucas was voor Lyra. 'Maak je geen zorgen, niemand is zo mooi als jij bent.' fluisterde ze zacht in zijn oor voor hij naar de bal rende. Hij deed een paar trucjes, Lyra bond haar haar bij een in een hoge staart, haar blik was uitdagend. Lucas trapten de bal naar haar toe. Lyra ving hem handig op, Ze trapten hem voor zich uit en renden er niet ver achter. Ze had een kort spijkerbroekje aan dus kon ze hier ook in sporten, toen het doel naderde trapten ze hem iets verder weg. En maakten extra vaart en trapten hem met veel kracht in het doel. Tevreden lachten Lyra naar Lucas en keek op toen de gymleraar haar riep over het veld. 'Lyra kan je alsjeblieft hier komen met je vriend.' riep hij. Lyra renden naar Lucas en trok hem mee naar de leraar en een deel van haar klas. 'Hij is nieuw, en ben ervan overtuigt dat hij in deze klas hoort.' zei Lyra rustig. De leraar keek op zijn lijst, 'Hmm Lucas Scott?' zei hij rustig. Lyra keek hem afwachtend aan, ze popelde om te gaan trainen ze zou hem wegwijs maken op deze leuke school. Leuk, hoe hilarisch..

Lucas keek haar aan en grijnsde eventjes. Toen ze hem meetrok naar de leerkracht keek hij die even droog aan. "Ja dat ben ik"zei hij kalm tegen de leraar,hij keek even naar Lyra en geeuwde eventjes. Zij zou hem wegwijs maken in de school,eigenlijk best wel droog. Hij streek even door zijn haar en keek afwachtend naar de leraar. "Wel we zullen zien wat hij kan,dan mag hij oftewel in deze klas oftewel naar de klas hiervoor"zei de leraar tegen hun. Lucas knikte naar hem en zocht weer een voetbal op. Hij begon droogjes te tiktakken en deed dan een volley waarbij hij een draai maakte en op een hand balanceerde en zo de bal in het doel trapte,en dan weer op zijn voeten lande. De weinigen meisjes die hier zaten keken dromend naar Lucas terwijl de jongens hem omringde en vroegen hoe hij dat allemaal deed. Hij wurmde zich tussen hen uit en liep weer naar Lyra.

De leraar had altijd een zwak voor Lyra gehad en zou haar nooit beledigen of weg sturen. Vooral omdat Lyra altijd deed wat hij vroeg en altijd haar best deed. Lucas ging weer opzoek naar een voetbal. Hij deed een trucje en nog een paar andere dingen voor hij ehm in het doel trapten. Lyra bleef stil staan en staarde er een beetje afwezig naar. De leraar glimlachten en maakten aantekeningen, hij leek tevreden. Alle jongens gingen naar Lucas toe en vroegen hem van alles over wat hij net had gedaan. En de meisjes keken dromend naar hem, Lyra snoof even. Soms waren meiden ongeloofelijk. Lucas wurmde zich tussen de jongens door en kwam naar haar toe. Ze glimlachten even 'Hij is tevreden over je.' fluisterde toen ze bij hem stond. De leraar keek even met opgetrokken wenkbrauw naar Lyra. 'Lyra waarom train je niet nog even met de meiden?' vroeg hij. Even knikte Lyra en liep weg van Lucas, ze liep naar het midden van het veld. Haar plek als cheerleader captain had ze nog niet lang. 'Kom op meiden, dat er een nieuwe jongen bij is wil nog niet zeggen dat we niet trainen.' riep ze naar hun. Ze keken haar even een beetje levenloos aan en kwamen al snel uit hun trance. Al snel renden ze ze naar het midden van het veld. 'Laten we de nieuweling eens zien wat we in huis hebben.' zei ze plagend. Haar ogen stonden ondeugend, ze hadden een beetje ijsblauw in zich. De meiden riepen de jell maar Lyra was stil. Nu had ze geen zin om te schreeuwen. Ratslagen, salto's en uiteindelijk de piramide. Lyra moest boven op komen. Met een salto ging ze op twee meiden af die hun handen bij elkaar hadden en haar omhoog duwden. Lyra vloog bijna en kwam op de handen van twee meiden die de een naarlaatste laag waren van de piramide. Lyra stond nu zeker zo'n tien meter boven de grond. De leraar klapte en lachten hard 'Dat is nou wat ik wil zien.' riep hij lachend. Lyra straalde ze was trots op haar team. 'Piramde afbreken.' riep Lyra. ze maakten een salto en ging richting Lucas in haar landing. Recht voor zijn neus neer, een steek ging door haar enkel, het voelde aan alsof hij klopte. Waarschijnlijk was ze er door heen gegaan, maar ze gaf geen kick anders zouden ze zich onnodig zorgen gaan maken. 'En wat vond je er van?' vroeg ze op zo'n normaal mogelijke toon.

Lucas keek haar even aan en grijnsde kort. Toen ze naar de meiden toe liep en die uit hun trance haalde grijnsde hij even droog. De jongens waren naast hem komen staan. Hij glunderde toen Lyra boven op de piramide stond en vroeg zih nog steeds af hoe die meiden het maar deden,elke jongen inpalmen die hun maar even aan keek. Maar hij was ingepalmt door het mooiste meisje van al. Door Lyra en hij zou voor eeuwig aan haar zijde staan. Toen Lyra een salto deed en voor zijn neus lande glimlachte hij. "Wel ik vond het prachtig om te zien"zei hij tegen haar en streek zachtjes over haar schouder. Aan haar toon merkte hij dat er iets fout was,maar hij besloot daar nu niet over te beginnen. Dus nu zat hij echt in haar klas? Gezellig. Hij knikte naar de leerkacht en keek even naar alle leerlingen de jongens die hem na probeerde te doen,en grandioos op hun bek gingen. Daarmee kon je je dood lachen,maar dat deed hij niet allesins nog niet. De meisjes daar aan tegen lachten hun wel uit en keken soms zijn richting op waardoor hij zich minder op zijn gemak voelde. "Ik val hier percies wel in de smaak"zei hij plagend tegen Lyra.

Ze had wel gezien hoe trots hij was toen ze boven op de piramide had gestaan. De leraar had gezien dat Lyra door haar enkel was gegaan maar zoals hij van haar gewend was zei ze er niks over. 'Lyra, waarom rust je niet uit, je hebt wel genoeg gedaan en de andere kunnen nog een half uur een beetje uitleven.' zei hij met een knipoog naar haar. Lyra glimlachten, Lucas zei dat hij het prachtig had gevonden om te zien en streek langs haar schouder. Zijn aanraking was zacht, voorzichtig en teder. Vanuit haar ooghoeken zag ze alle jongens stoer doen en proberen hetzelfde te doen als Lucas had gedaan. Zacht grinnekte Lyra om de jongens terwijl haar team het zwaarste werk deden voor haar door ze hard op uit te lachen.. Haar team had ook graag hun ogen op Lucas gericht, had ze al gemerkt. Ze hoorde zijn plagende opmerking 'Ach, een cheerleader captain heeft ego nodig om te overleven. Ik heb gewoon mijn hele klas al een keer afgewezen.' zei ze met een onschuldige blik. Ze had jongens uit haar klas nooit echt een blik waardig gekeurd, teminsten niet als het niet noodzakelijk was. En sommige hadden dat niet leuk gevonden. Ze liep terwijl ze op haar linkerbeen het meeste gewicht zetten naar de zijlijn. De zon scheen dus besloot ze te gaan liggen. Lyra ging achterover liggen op het gras en keek naar de lucht en sloot daarna haar ogen even. Lucas zou waarschijnlijk naast haar komen liggen of zitten. Hij was voorspelbaar, maar dat was niet erg.

Lucas keek haar met een grijnsje aan,normaal zou hij naast haar gaan liggen,maar voor een keer deed hij dat niet. Hij keek de jongens aan en knipte in zijn vingers. "Let allemaal even op,ik ga jullie is wat leren. Het tictakken kan iedereen neem ik aan,maar ik leer jullie de Volley"zei hij kalm tegen hun. Elke jongen keek hem aan. Iemand trapte een bal naar hem en hij begon even te tictakken. Toen sprong hij de lucht in en lande op een hand. "Kijk je moet eerst je balans vinden,kies het hand waar je het meeste mee doet,eerst spring je de lucht in met de bal en je draait je gelijk om,dan laat je de bal los en eer hij voor je voet komt zet je al je kracht op je hand en draai je,en dan trap je hem in het doel"zei hij tegen hun gedurende hij op zijn hand stond. Hij drukte op de grond zodat hij in de lucht vloog en trapte de bal weer in het doel. "Nu doen jullie het"zei hij tegen hun. Hij zag enkele jongens het proberen en het lukte dan bij sommige ook. Toen liep hij naar Lyra en legde zich naast haar neer. "Gaat het wat met je been"vroeg hij zachtjes aan haar en speelde wat met haar haar.

Het bleef even stil, ze hoorde iemand naar haar toe lopen, het was niet Lucas maar haar leraar. Hij knielde bij haar rechterbeen neer en bekeek haar voet, Lyra veerde overeind en keek naar haar gymleraar, hij keek haar met een frons aan. 'Soms weet ik niet wat ik met jou aan moet, je gaat elke keer maar door al ben je gebleseerd, dat word je ondergang nog eens.' zei hij bezorgd. Lyra trok haar wenkbrauw op 'maak je geen zorgen ik genees snel.' zei ze met een zuur gezicht. De leraar zuchten 'Ik zal je wel gewoon met rust laten.' zei hij. Met een laatste zucht stond hij op en liep weg. Even keek Lyra naar Lucas die de andere jongens les gaf en ging weer achterover liggen. Haar ogen vielen dicht, ze zuchten even, haar leraar was te bezorgd. Weerwolven genazen snel, morgen zou ze er zoiezo al geen last meer van hebben. Lyra rolde op haar linkerzij en rolde zichzelf op. Ze zat tussen het slapen en wakker zijn in toen Lucas naar haar toe liep en naast haar ging liggen. Hij speelde met haar haar en vroeg of het ging met haar been. Lyra rolde op haar andere zij en keek hem aan. 'Prima morgen is het over.' verzekerde ze hem. Lyra schoof wat op en ging tegen Lucas aan liggen ze kuste zacht zijn lippen. 'Maak je niet te veel zorgen om mij, ik ben een grote meid.' zei ze plagend. Ze pakte zijn hand en haar vingers gingen over de lijnen in zijn handpalm. Haar ogen volgden haar vingers en uiteindelijk verstrengelde ze haar vingers en de zijne en hield zijn hand tegen haar wang.

Lucas keek naar de jongens die het probeerden en grijnsde even. "Er moet toch altijd iemand zijn die zich zorgen maakt om je,en die iemand dat ben ik"zei hij tegen haar. Hij voelde de zachte kus op zijn lippen en glimlachte eventjes. "En zo groot ben je nog niet hoor"zei hij met een grijnsje tegen haar. Met de hand die tegen haar wang lag streek hij zachtjes met zijn vingers over die wang. Zijn ogen fonkelden van geluk en van liefde,maar opeens kreeg hij een bal tegen zijn hoofd getrapt waardoor hij even op keek. "Kunnen jullie niet uitkijken"zei hij lichtjes geirriteerd tegen hun. Ze gingen meteen verder voetballen,Lucas keek haar dan weer aan en gaf haar nog een kus op haar lippen.

Even trok Lyra haar wenkbrauw op en zei droogjes 'Pff ik heb mijn hele leven al zonder bescherming geleeft, en ik ben er nog steeds.' Toen hij zei dat ze nog niet zo groot was sloeg ze hem tegen zijn schouder aan 'Hey je mag wel liever doen hoor.' zei ze nep beledigd. Lachend stak ze haar tong uit naar Lucas, hij streek met zijn vingers zacht over haar wang. Zijn ogen straalde geluk en liefde tot hij een bal tegen zijn hoofd getrapt kreeg. Lyra schatterden van het lachen toen Lucas lichtjes geirriteerd reageerde tegen de jongens. Tranen stroomden over haar wangen, 'Ahh straks maak je ze nog bang.' zei ze nog steeds schuddend omdat ze niet kon ophouden met lachen. 'Ik wist niet eens dat ze onden richten.' Toen de jongens verder gingen met voetballen keek Lucas haar weer aan, Lyra hield haar lach zo goed mogelijk in en keek hem liefdevol aan. Hij kuste haar zacht en teder op haar lippen, Lyra sloot haar ogen en sloeg haar armen om zijn nek en ging dicht tegen hem aanliggen. Ze kuste hem terug, liefdevol haar leven was compleet, de leegte was gevult. Ze miste haar famlie elke dag, dat zou ook zo blijven, maar nu had ze iemand. Die haar leven zonniger maakten, haar de goede kanten liet zien van haar bestaan. 'Slaap jij normaal buiten of binnen?' vroeg ze opeens toen ze haar gezicht op zijn borstkas had gelegt.

Lucas had haar wel horen lachen toen hij tegen de jongens bezig was. Hij hoorde haar vraag en dacht even na. "Ach,ik slaap zowel binnen als buiten,als het te warm is lig ik buiten,en anders gewoon binnen"zei hij tegen haar. Hij sloeg zijn armen om haar heen en streek heel zachtjes over haar rug. "Waarom vraag je dat eigenlijk"vroeg hij aan haar en bekeek haar eventjes. Toen wierp hij zijn blik op de lucht en sloot voor enkele momenten zijn ogen. Hij had alles weer goedgemaakt met zijn broer,maar wat zijn vader had gedaan,kon er bij hem niet echt door. Niet aan denken dacht Lucas. Als iemand hier ook maar een glimp van zijn gedachten had opgevangen,dan was hij gezien,als je haat koesterde tegen een alpha van een roedel en die bleek je vader nog is te zijn,had je problemen,zeker als er enkele aanhangers van die roedel hier aanwezig waren.