Op een steen langs het meer ..

Taylor was rustig aan het wandelen, dat deed hij wel vaker sinds hij wist wat hij kon. Hij rekte zich langgerekt uit en keek over het meer. Taylor klom op een steen en keek naar het meer, het zag er groot uit. Ietjes verderop kletterde het water tegen de stenen aan het meer in. Taylor grijnsde. Hij zette z'n handen onder zijn hoofd en staarde de leegte in, alsof dáar elk moment iets kon gebeuren. Taylor schudde ongelovig zijn hoofd.

Achter in een bosje zat nog een jongen, iets ouder dan de jongen die op de steen lag, gehurkt op de grond. Zijn bovenlijf was ontbloot, hij had enkel een driekwart spijkerbroek aan. Met zijn handen leunde hij op de grond en bekeek de jongen voor hem. Zijn bruine ogen vernauwde zich, tot spleetjes formaat. Rustig stond de jongen op en liep naar de steen toe. 'Er gebeurd toch niets als je zo blijft liggen,' zei hij rustig. Hij hurkte naast de steen neer en legde zijn hand op de koele steen. De lucht boven hun vertrok en donkere wolken kwamen aandrijven. 'Stilte voor de storm,' zei hij rustig.

Taylor keek achterom. Hij schrok eerlijk gezegt niet, hij had wel verwacht dat er meer mensen bij dit meer zaten. Taylor zat nu rechtop en staarde naar Sam, de voor hem nog onbekende jongen, of man .. hij leek al erg oud. 'Mhh, zal wel,' Zei Taylor en keek even vluchtig op Sam, een rare gozer, dat zeker. Taylor keek nog steeds naar de overkant, er moest iets zijn! Dat was gewoon zeker! Toen Sam nog een aantal woorden sprak keek Taylor ook naar boven, donkere wolken pakte samen. 'Zeg dat ..' Zei Taylor en keek eventjes naar Sam. 'Aangenaam, Taylor Fang.' Zei hij toen tegen Sam na een korte, doodse stilte.

'Ach ja, we zien het wel. Een storm kan nooit kwaad, zolang je huis maar stevig staat, toch.' Hij keek van de wolken, opzei naar de jongen. Die zich vlak daarna voorstelde als Taylor Fang, 'Zeg maar Sam,' Zei hij rustig. Geen zin om nu zijn achternaam te zeggen, er was toch niemand die hem bij zijn achternaam noemde, dus waarom moest iedereen die weten. Zijn donkere ogen staarde weer naar boven, toen nog een vraag in hem opkwam, 'Zit jij ook hier op school..?' vroeg hij rustig.

'Aangenaam Sam!' Zei Taylor met een grijnsje. 'Zit jij hier ook op school..?' Was de volgende vraag van Sam. 'Ehh, ja, hoezo?.' Zei hij tegen hem . Hij staarde weer eventjes naar het water, waar een grote bruine wolf zíjn weerspiegeling moest voorstellen. Taylor sloeg achterover van de steen af. Hij krabbelde overeind en keek naar Sam. 'Zag jij ook een wolf in het water?' Zei hij tegen hem en keek Sam aan.

(Tay-Tay weet nog niks :3)

{Slim, Sam pas net. Maar houd het nog geheim xD}

'Gewoon een vraagje, ik zie de laatste tijd steeds meer nieuwelingen,' Hij haalde zijn schouders op en ging languit in het gras liggen. De wolken dreven over, namen nieuwe mee en kwamen weer terug. Hij glimlachte even keek vreemd op toen Taylor achterover viel van de steen. 'Zag jij ook een wolf in het water?' vroeg hij gehaast. Sam schudde zijn hoofd, 'Nee, sorry niets gezien. Alleen de wolken die overdreven,' Hij glimlachte even en bekeek Taylor. Het zou best kunnen....

'H-het was vast de schaduw van een wolk ofzo.' Zei Taylor snel. Hij wou er toch niet aan geloven, het kón niet. Hij zuchtte en keek naar Sam. 'Wat brengt jou hier, als ik vragen mag.' Zei Taylor en keek naar Sam. Daana keek hij weer omhoog, de donkere wolken leken gewoon over te gaan .. teminste dat hóopte Taylor, hij had geen zin om nat te worden.

'Verveling, een uurtje vrij. Geen zin om op school te blijven,' Sam geeuwde met zijn hand voor en keek opzij naar Taylor, 'En jij...?' vroeg hij daarna rustig. Een paar donkere wolken bleven hangen, de eerste regendruppels vielen. Ze vielen op zijn blootte borst en verdampte. Sam keek er even naar en glimlachte, waarnaar zijn ogen naar Taylor schoten. Zou hij echt van niets weten, niet weten wat zijn lot was...? Ach hij liet het er maar bij, zo'n pretje was het nou ook weer niet.